๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
...โลกเอ๋ยไยเฉยเล่า.........ช่วยบรรเทาชีวิตข้า
สู้ทนลำบากมา...............หวังสุขบ้างครอบครัวตน
...แสนปลื้มเป็นยิ่งนัก.........เมื่อยิ่งลักษณ์อยากแก้จน
ค้ำพยุงผลิตผล...............รับจำนำให้ราคา
...รอดแล้วชีวิตนี้...........นโยบายดีมีเมตตา
เงินทองคงได้มา.............เลี้ยงครอบครัวสุขสบาย
...นอนคิดอยากได้โน้น.......เมื่อยากจนมิเคยได้
ลูกน้อยคงได้กราย...........สู่โรงเรียนที่เฝ้ามอง
...หนี้สินฉันคงหมด..........สิ่งรันทดคงคลายพร่อง
นาไร่ไร้จำนอง..............คงพลิกฟื้นจากลำเค็ญ
...ฝันคิดอยากสุขบ้าง........ตรงที่ว่างวางตู้เย็น
ข้างบ้านที่แอบเห็น............ฉันอิจฉามานานเนา
...หมูเนื้อคงได้ซด...........เมื่อก่อนงดเห็นแต่เงา
ครานี้ (คง) สุขหนอเรา........ได้ชิมบ้างหลังทุกข์นาน
...พ่อจ๋าได้ข่าวไหม..........เหตุไฉนรัฐบาล
ประทวนที่ประทาน............ทำไมหนอจึงถูกลืม
...เมื่อวานก็เจ้เดือน..........มาย้ำเตือนเรื่องหนี้ยืม
ฉันผลัดแกบ่นพรึม............ให้เวลาอีกไม่นาน
...ค่าเทอมลูกเรียกเก็บ........ใจแสบเจ็บเหมือนถูกบั่น
ตู้เย็นที่ผ่อนนั้น...............บริษัทยึดเอาไป
...ค่าปุ๋ยที่ร้านค้า............ติดค้างมาห้าเดือนได้
ดอกเพิ่มบานตะไท............ทำอย่างไรใครตอบที
...ผักพืชที่ริมรั้ว............ฉันเด็ดทั่วเลี้ยงชีวี
ปลาปูไม่เคยมี..............มิสัมผัสรสกลิ่นคาว
...ใครบอกเขาหน่อยหนา...... ทุกเวลาฉันสั่นเทา
วิตกแสนปวดร้าว............ บางครั้งคิดอยากจะตาย
...ข้าวนี้เป็นของฉัน..........ทำไมมันจึงห่างหาย
สัญญาจะรีบจ่าย............. แล้วไฉนไม่เป็นจริง
...เอาเงินของฉันมา......... เงินของข้าอย่าอ้อยอิ่ง
ยิ่งลักษณ์อย่ากลอกกลิ้ง....... อย่าโกหกไปวันวัน
...คุณพระจงคุ้มช่วย......... คืนเงินด้วยของของฉัน
ปัญหาที่พัวพัน.............. มันจะได้สร่างคลี่คลาย
...โอ้หนอ ชีวิตนี้............ช่างมากมีทุกข์กล้ำกราย
น้ำตา…ชาวนาไทย............นี่หรือผลตอบแทน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น