๖ ตุลาคม ๒๕๕๖
ไม่น่าเชื่อเลยว่า จะมาบ้าตอนแก่ วัน ๆ ในหัวมีแต่เรื่องนี้ เห็นอะไรก็คิดไปว่าจะสามารถบันดาลออกมาเป็นสิ่งนั้นได้หรือไม่ ตื่นเช้าขึ้นมาก็ต้องรีบตรวจสอบว่าผลงานของตัวเองเป็นอย่างไร มีลูกค้าเข้ามาใช้ฝีมือเรามากน้อยแค่ไหน นี่ผมบ้าจริง ๆ นะ
ราวเดือนกุมภาพันธ์ ปีนี้ ผมได้รู้จักกับกิจกรรมหนึ่งด้วยความบังเอิญ
ผมได้รับการชวนไปกินข้าวกลางวันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนึ่ง ผมโอเคโดยขอติดรถไปกับน้องที่มาชวนเรา ผมได้ที่นั่งที่เบาะหลังซ้ายมือ นั่งไปได้สักครู่ตาเจ้ากรรมก็เหลือบไปเห็นหนังสือเล่มหนึ่งวางอยู่บนเบาะ ผมหยิบขึ้นมาดูเป็นหนังสือเกี่ยวกับ "การขายรูปออนไลน์"
ผมพลิก ๆ หนังสือเล่มนั้น เออน่าสนใจแฮะ เลยเอ่ยปากคุยกับน้องที่ชวนมา จึงทราบว่าน้องคนนั้นเข้าสู่วงการนี้เรียบร้อยแล้ว
อีก ๒ วันต่อมา ผมมีโอกาสเข้าร้านขายหนังสือ จึงซื้อหนังสือเล่มนั้นติดมือกลับมานอนอ่านที่บ้าน เชื่อไหมครับ ผมอ่านคืนเดียวจบเล่ม
กลับไปบ้านที่ต่างจังหวัด เลยขอยืมกล้องยี่ห้อแคนนอน ที่ซื้อเป็นของขวัญให้กับลูก เมื่อปีก่อน มาใช้ ทดลองทำตามที่หนังสือแนะนำ
ตื่นเช้าก็แวะไปคุยกับน้องที่ถือเป็นครูผมไปแล้วทุกวัน แต่ก็ยังไม่ได้ผลครับ
อีก ๑ เดือนถัดมา องค์กรเราจัดกิจกรรมโอดีที่เกาะแห่งหนึ่งที่จังหวัดระยอง โอโอกาสมาถึงเราแล้ว กล้องที่ยืมมาจากลูกชายเป็นสิ่งของชิ้นแรกที่ถูกบรรจุใส่กระเป๋าเตรียมไปโอดีครั้งนี้
สามวันสองคืนบนเกาะแห่งนั้น เป็นช่วงเวลาแห่งการฝึกหัดการถ่ายรูป โดยมีน้องที่กลายเป็นครูคอยแนะนำตั้งแต่การสมัคร การปรับแต่งรูป การตั้งชื่อและกรใส่คำสำคัญให้กับรูป จนเริ่มเป็นครับ
กลับมาถึงบ้าน เราก็เริ่มสมัครขายภาพตามเว็ปไซด์ต่าง ๆ ตามที่ครูและหนังสือแนะนำ โดยมุ่งเน้นไปที่เว็ปไซด์ขายภาพอันดับหนึ่งของวงการ
การเข้าสู่วงการไม่ใช่ทำกันง่าย ๆ ครับ ต้องสอบให้ผ่าน โดยการส่งภาพไปสอบ ๑๐ ภาพ โดยต้องสอบให้ผ่านตามเกณฑ์มาตรฐานขั้นต่ำ ๗ ภาพ
ด้วยความเป็นมือใหม่ ผมใช้เวลาตั้งแต่เดือนมีนาคม จนถึงเดือนมิถุนายน รวมแล้ว ๔ เดือน กับการสอบกับเว็ปไซด์นี้
ผมจำได้ว่า วันที่ ๓ กรกฎาคม ผมได้รับเมลล์บอกผลการสอบว่าผมสบผ่านด้วย ๘ ภาพใน ๑๐ ภาพ และได้กลายเป็นนักขายภาพทางออนไลน์นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ยามว่างในแต่ละวันผมใช้เวลากับการถ่ายรูป แต่งรูป อ่านหนังสือเกี่ยวกับการถ่ายรูป อัพโหลดรูป ติดตามผลการสอบและผลการโหลดภาพจากชุมชนทั่วโลก
ภาพแรกที่ทำให้ผมกระโดดตัวลอยคือภาพกระถางดอกไม้พลาสติกสีเหลือง ที่ผมยืมจากที่ทำงานไปถ่าย ได้ค่าตอบแทน ๐.๒๔ เหรียญสหรัฐอเมริกา หากเทียบกับเงินไทยก็ประมาณ ๘ บาทไทย แต่ไม่รู้เป็นอย่างไรผมเหมือนได้เงินเป็นหมื่น ผมดีใจจริง ๆ
ทุกวันกิจวัตรประจำวันก็จะวนเวียนกับเรื่องนี้ สิ่งของในบ้าน ต้นไม้รอบบ้าน ผมหยิบมาถ่าย เป็นภาพทั้งหมด
ผลงานในตอนต้น ขอบอกแบบไม่อายครับ ส่ง ๔ ภาพ ผ่าน ๑ ภาพ
๘๕ วันผ่านไป ในขณะที่ผมอยู่ที่จังหวัดอุดรธานี เพื่อไปทำงานที่นั่น ราวตีหนึ่งก่อนที่ผมจะปิดไฟนอน ผมขอเปิดดูผลงานทางเว็ปไซด์ซะหน่อย ภาพที่ปรากฎต่อหน้าเล่นเอาผมตะลึงเลยครับ เพราะมีคนที่ทวีปแอฟริกาใต้โหลดภาพสระว่ายน้ำของผมไป ๒ ภาพซ้อน โดยราคาค่าตอบแทนภาพละ ๒๘ เหรียญทำให้ยอดเงินสะสมทะลุ ๑๐๐ เหรียญทันที
อีก ๒ วันถัดมาก็มีเมลล์ส่งมาหาผมบอกผมว่าได้โอนเงินดังกล่วเข้าบัญชีของผมเรียบร้อยแล้ว
นี่คือเรื่องราวที่ผมได้สัมผัสจริงในช่วงวัยกว่า ๕๐ ขวบปีของผม จากคนที่ไม่มีความรู้เรื่องการถ่ายรูปมาก่อน แต่ผมทน ทน ทน ต้องภ่ายภาพ ต้องอัพโหลดภาพทุกวันให้ได้ ปัจจุบันในพอร์ตภาพของผมมีภาพกว่า ๕๐๐ ภาพแล้ว ทุกวันนี้ผมยังทำงานชิ้นนี้ด้วยความสุข โดยมีแรงบันดาลใจจากชุมชนคนขายภาพอนนไลน์ที่มีเว็ปไซด์แลกเปลี่ยนกัน ซึ่งสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้กับตัวผมได้อย่างดีมาก ๆ
ผมคงเพียงอยากบอกกับทุกคนว่า
"ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่น"
เฉกเช่นเดียงกับประสบการณ์ที่ผมได้ทำด้วยตัวของผมเองกับกิจกรรมที่แสนสนุกชิ้นนี้ครับ
สุดท้ายผมต้องขอบขอบคุณน้องผู้เป็นครู เจ้าของหนังสือ สมาชิกชุมชนขายภาพออนไลน์ ตลอดจนครอบครัว และคน สัตว์ สิ่งของที่เป็นนายแบบให้ผมถ่ายภาพ รวมทั้งกล้องแคนนอนคู่ใจที่เคยเป็นของลูกชายกล้องนั้น ที่ทำให้ผมมายืน ณ จุดนี้ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น